China part #2

Nihao!

We zijn ondertussen alweer ruim  3 weken in China en vinden het hier nog steeds fantastisch. De tijd vliegt enorm vanwege ons abnormaal hoge reistempo, we gaan keihard!

MOUNTAINBIKEN LANGS RIJSTVELDEN EN KARSTGEBERGTEN

Vanuit Anshun waren we met de Chinese HSL binnen een paar uur in Guilin. Een leuke ervaring, je merkt er niks van dat de trein tegen de 300km/u gaat. Vanaf Anshun is het onophoudelijk gaan regenen en werd het volgens het weerbericht de dagen erna ook niet echt beter, dus besloten we niet op goed weer te wachten en gelijk door te gaan naar Yangshuo voor een paar dagen. Nadat we onze regenponcho’s hadden ingepakt, hebben we per mountainbike de mooie, groene omgeving met uitgestrekte rijstvelden, rotsen en mooie karstgebergten verkend. Het woord “karstgebergte” hebben we overgenomen uit de Lonely Planet, we weten zelf eigenlijk ook niet wat het precies is, maar mooi is het wel! :-) De regenponcho’s zijn fijn in de tas gebleven want op het moment dat we de fiets op stapten, stopte de regen en brak zelfs de zon soms door. Tot nu toe zijn de weergoden al ruim 7 maanden erg goedgezind…

VISUM DEEL 2

Terug aangekomen in Guilin werd het tijd om een poging visumverlenging te doen. Met goede moed gingen we met onze pak papieren naar het gemeentehuis. De visumverlenging verliep erg voorspoedig, minder was wel dat het visum na maar liefst 9 dagen klaar zou zijn. Zo lang wachten op dezelfde plek vonden we nogal zonde van de tijd, maar China is ook zodanig groot dat je niet zomaar even op en neer gaat. Dilemma! We waren het er al gauw over eens dat we niks wilden missen van China en besloten dus na 9 dagen terug te keren naar Guilin. Dit betekende dat ons reistempo nog een beetje opgevoerd werd en dat we een heleboel extra uren in (nacht)treinen mochten spenderen :-).

MOOISTE RIJSTTERRASSEN OOIT EN WEDEROM GOEDGEZINDE WEERGODEN

Meters regen vielen er wederom in Guilin en er werd nog veel meer regen voorspeld. Toch besloten we de bus te nemen richting de Longji Rice Terraces. ’s Morgens liepen we naar de bus in stromende regen. Vlak voordat we een paar uur later de bus uit moesten in Dazhai; zon en blauwe hemel! Vanuit Dazhai begonnen we aan de tocht naar het volgende dorp, Ping’an, dat 15 kilometer verderop ligt. Het was een pittige hike door de bergen, maar wat hebben we schitterende uitzichten op de rijstterrassen gehad. De route deden we weer met behulp van de app maps.me, maar die had geen rekening gehouden met recente aardverschuivingen waardoor onze route een aantal keer onderbroken werd. Het was dus een uitdaging om op onze bestemming aan te komen, we hebben in ieder geval heel wat extra kilometers gemaakt. Je komt onderweg ook geen Chinees tegen, die zijn niet zo van het hiken en pakken liever de kabelbaan naar een plateau met één uitzicht samen met 300 andere Chinezen. Aan het einde van de dag voelden we ons in ieder geval erg voldaan :-). We sliepen in het kleine dorpje bij een lieve familie die gelukkig een goede portie eten voor ons hadden. De dag erna hebben we de bus weer terug genomen, uiteraard in stromende regen ;-).

ETEN NET IETS ANDERS DAN DE AFHAALCHINEES

Over eten gesproken… De foeyonghai en babi pangang bekend van de Hollandse afhaalchinees kom je hier absoluut niet tegen. We kiezen voornamelijk lokale restaurants uit met veel plaatjes aan de muur en kiezen dan op de bonnefooi iets wat er lekker uit ziet. Vaak is dit een groot succes en soms een ware teleurstelling. Wat voor vlees erin komt is altijd weer een verrassing. Eenmaal konden we het vlees niet goed thuisbrengen dus vroegen we via de vertaalapp wat voor vlees het was. De mevrouw zei “kaa kaa kaa” en maakte wat gebaren. Wij spreken geen Chinees dus wisten niet wat dit betekende. Later kwam de beste meid met een foto van een eend aanzetten en begrepen wij ineens wat “kaa kaa kaa” met bijbehorende gebaren betekende. We hebben wel ontdekt dat er een overschot aan varkensvlees is in dit land. Ondertussen zijn we handiger geworden in het eten met stokjes dan met bestek. Misschien kan iemand ons over ruim 1,5 maand leren hoe je ook alweer met bestek moet eten?!

De eetgewoontes van de Chinezen vallen ons nog wel mee; we hebben eigenlijk nog niet zoveel extreem smakkende of boerende Chinezen gezien/gehoord. Het is meer de oude generatie die er op los smakt, daar krijgen we soms echt licht agressieve neigingen van  ;-).

BLAUWE MANNETJES UIT AVATAR

Door de visumwachttijd hebben we besloten om een paar (nacht)treintjes heen en terug te pakken tussen Guilin en Zhangjiajie voor een geweldig mooi nationaal park bij de laatstgenoemde stad. Dit park heet Zhangjiajie National Forest Park. Best doeltreffend gezien de locatie. Overigens weten we nog steeds niet hoe je die naam uitspreekt. Hoeft ook niet, het stond ergens op een papiertje geschreven en naar die tekst wijzen heeft ons gebracht waar we heen moesten. Dit park is overigens bekend van de film Avatar. Deze film is hier niet opgenomen of iets, want die blauwe mannetjes bestaan blijkbaar niet. Er waren wel blauwe mannetjes in dat park maar dat waren dronken Chineesjes, dus een ander soort blauw. De omgeving van deze film is gebaseerd op het unieke landschap in dit park. De immens hoge pilaren van karstgesteente zijn overweldigend. Het lijkt wel een andere wereld, vooral toen het flink begon te regenen en er wolken tussen de pilaren kwamen te hangen. Het bezichtigen van dit park deden we uiteraard weer te voet. Waar de Chinezen de kabelbaan, bus of lift pakken, zijn wij per trap 750 meter naar boven geklommen en daarna weer 750 meter gedaald. Dit was fantastisch omdat we van het uitzicht konden genieten zonder hordes Chinezen om ons heen die altijd vergezeld worden door een Chinese tourgids met een megafoon.

De dag erop hebben we Tianmen Mountain bezocht. De Chinezen hebben werkelijk een heel spektakel gemaakt van deze berg die net buiten de stad met de moeilijke naam staat. Met een kabelbaan van 7,5 km lang werden we 1300 meter naar boven gebracht waar de uitzichten, na het wegtrekken van de wolken, weer grandioos waren. De looproutes via plateaus aan de zijkanten van de berg, en met name de brug van glas waardoor je de diepte in kan kijken, waren geweldig om te ervaren. En na deze mooie ervaring zijn we met een roltrap van 900 meter lengte, die in de berg gemonteerd zit, terug gegaan waarna we het laatste deel zijn afgedaald met een gigantisch lange en mooie trap. Echt lijp allemaal!

TJOEK TJOEK TJONG ALL DAY LONG, TO CHENGDU

Na 9 dagen lagen gisteren onze paspoorten met een nieuw visum erin klaar en door deze ongein mogen we straks voor maar liefst 25 uur de (nacht)trein in naar Chengdu. We hebben voor deze lange rit lekker een luxe klasse geboekt zodat we een beetje relaxter kunnen reizen. Helaas zullen we aan een paar toiletbezoekjes in ons favoriete toilet niet ontkomen. We kijken er niet echt naar uit. Wel om in Chengdu uit te stappen. We hebben hier lekker een appartementje geboekt voor 4 nachten om even bij te tanken. Maar dat niet alleen; we gaan ook naar het panda breeding centre waar ze de pandapopulatie (en hun libido) proberen te verhogen. We hebben heel veel zin om de panda’s te gaan zien. Zoveel zin dat we zelfs de film “Het grote panda avontuur” hebben gekeken :-).

We hebben in de laatste twee weken gigantisch veel kilometers afgelegd. Op een zeer rap tempo ook. We willen niets missen van China. De Partysquad had het een aantal jaar geleden al voorspeld met hun doeltreffende rap: “We gaan hard. We gaan lekker. We gaan los!

En we doen het allemaal. Ja we doen het allemaal, ja we doen het allemaal.”

Ganxiè nín de yuèdú, xùnsù!