Groene sneeuw zien, op glad ijs bevinden en na (veel) regen komt zonneschijn

Buenos tardes!

De spreekwoorden uit onze titel bedoelen we minder negatief dan het lijkt, want we hebben echt fantastische avonturen beleefd in het schitterende Patagonië! Dit keer dus een iets uitgebreider verslag over onze hoogtepunten hier :-).

GOLIATH DE UI:

De 26-urige busreis naar Coyhaique ging via Argentinië i.p.v. via Chili, dus we gingen Chili uit, Argentinië in, Argentinië uit om vervolgens Chili weer in te gaan. Maar... we hadden een gigantische ui bij ons. We noemen deze ui voor het gemak even Goliath. Als je de grens naar Chili overgaat mag je geen onbewerkte groentes, fruit en vlees meenemen. Uiteraard valt iemand als Goliath in deze categorie. 
We wilden Goliath echter graag zelf opeten en daarom hadden we een missie: Goliath de grens over smokkelen! Bij de grens aangekomen hebben we Goliath in een deken gewikkeld en in het bagagecompartiment gelegd, hopende dat de speurhonden Goliath niet zouden ruiken en dat de agricultuur-douane hem niet zou voelen. Vanuit het douanekantoor keken we vol verwachting toe... Bij aankomst in de bus zagen we dat onze joekel er nog lag. Missie voltooid! Goliath: je smaakte naar een overwinning!

GROENE SNEEUW ZIEN:

De eerste dag in Coyhaique hebben we een grote hike gedaan in de bossen en bergen van National Park Coyhaique. Een lange, mooie trail en gelukkig hadden we goede benen die dag :-). Heerlijk! De derde dag wilden we een andere berg beklimmen waar niet veel info over te vinden was. We zijn dus eerst informatie op gaan vragen bij de toeristinfo.

Om de berg te beklimmen, moesten we eerst een stuk door privéterrein lopen waar we wat hekken tegenkwamen. Volgens de toeristinfo konden we hier gewoon lopen, dus besloten we over het hek te klimmen. Er waren best wat honden in de omgeving en dat vonden we maar niks. Ik, Linda, ben behoorlijk bang van loslopende honden dus we besloten om toch maar terug te gaan. Ineens kwam er een andere hond aangerend en van schrik ging Cois een beetje rennen. Dat betekende complete paniek voor mij want als Cois, ’s wereld grootste hondenvriend, al schrikt, dan zie ik echt groene sneeuw! De hond kwam op ons af en toen……….. sprong hij vrolijk, kwispelend tegen me op. Pffff, gelukkig! Na een aai en een lik, zijn we snel terug gegaan om bij te komen van de schrik :-).

SLAPEN IN EEN HOMESTAY:

In Coyhaique verbleven we 4 nachten bij een hele leuke homestay, gerund door een grote, zeer gastvrije familie. Opoe coördineerde hier hoofdzakelijk de boel. Cois was tijdens een hike uitgegleden in de bergen wat resulteerde in een gat in z’n knie en een gat in z’n broek. De volgende dag hebben we opoe om een naald en draad gevraagd en tijdens het naaien van het gat, kwam ze even kijken hoe ik (Linda) het aanpakte. Ze keek zeer bedenkelijk en zei voor de goede orde maar dat het “bien” was, maar stiekem jeukten haar handen om het over te nemen (wat ook wel terecht is). Mooi mens!

Het is erg leuk om te zien hoe ze hier zo familiair met elkaar omgaan. Ze zijn erg gastvrij en het is er echt een zoete inval; continu familie en vrienden over de vloer. Gezellig! Wij worden hier wel interessant gevonden door de locals, met name als we aan het koken zijn en Goliath en zijn vrienden aan het bereiden zijn. Ze vonden het erg verwonderlijk dat we zoveel ui aten!

PATAGONIË OP ZIJN BEST:

In Villa Castillo, een heel klein dorpje, hebben we één van de hoogtepunten van onze reis tot nu toe gehad. We hebben hier de berg Cerro Castillo beklommen. Een klim die we zo snel mogelijk wilden doen, omdat het weer later op de dag slechter zou worden en het weer erg belangrijk is voor goed zicht op de top. We zijn die dag dan ook om 6 uur opgestaan en zijn in een rap tempo naar de top geklommen. De klim was zeer pittig, maar gelukkig bereikten we na een kleine 3 uur klimmen de top en wat was dat schitterend zeg! Echt een beloning! Vanaf de top heb je een prachtig uitzicht op de besneeuwde bergtoppen waartussen een kristalhelder, blauw meer ligt. We hebben hier dan ook een tijdje onze benen laten rusten, lekker geluncht en genoten van het uitzicht. Plaatjes zeggen meer dan woorden…

LIFTEND NAAR PUERTO RIO TRANQUILO:

Vervoer vanuit het kleine dorpje Villa Castillo naar het dorpje Puerto Rio Tranquilo bleek complex, dus we besloten er liftend naartoe te gaan. De zwarte stiften van het Markiezaat heb ik thuis gelaten, dus we bedachten om met een stuk kool van de houtkachel uit onze cabaña een bordje met de bestemming erop te schrijven. Het duurde even voordat we een lift kregen, ondanks dat ik m’n shirt de hele tijd omhoog hield. Oh, en “ik” is in dit geval Cois trouwens ;-). Na ongeveer een uurtje hadden we succes en konden we meeliften met een hele aardige politieagent. Tijdens de rit hebben we gezellig met zijn drieën liedjes uit de jaren ’70 gezongen. Gelukkig kon de beste kerel ook niet zingen :-).

OP GLAD IJS BEVINDEN:

In Puerto Rio Tranquilo was het behoorlijk slecht weer; stormachtig en véél regen. Toch besloten we om een fantastische tour te doen naar gletsjer San Rafael. Met 3 gidsen en 7 Chileens groepsgenoten gingen we een trekking doen over de prachtige gletsjer. Het heeft echt onafgebroken geregend waardoor het op de gletsjer behoorlijk koud en nat werd, maar dat had eigenlijk ook wel weer wat. Het eerste stuk gleden en glibberden we over marmeren en granieten rotsen en stenen, wat al een ervaring op zich was. Met speciale ijsschoenen zijn we vervolgens over de heuvelachtige gletsjer geklommen, waar we ook prachtige grotten van ijs konden bewonderen. Zo tof! Het was voor ons even wennen, want we hebben ons nog nooit op zulk glad ijs bevonden :-). Maar het klimmen en dalen ging prima door de spikes onder de schoenen.

Ondanks de regen en kou, hadden we dit echt absoluut NIET willen missen. We vonden het echt een supergave, unieke ervaring en wederom een hoogtepunt van onze reis tot nu toe.

NA (VEEL) REGEN KOMT ZONNESCHIJN:

Na nog een nacht met storm en regen, brak vanmorgen weer heerlijk de zon door. Perfect om met een bootje naar de marmeren grotten te gaan. De weerkaatsing van de zon zorgt voor schitterende kleuren op het marmer, erg bijzonder! Ook hier: foto’s zeggen meer dan woorden :-).

Morgen gaan we nog iets zuidelijker in Patagonië richting Cochrane. Op de terugweg richting Santiago zullen we nog een aantal dagen stoppen in Noord-Patagonië om nog even van Patagonië te kunnen genieten :-).

We zijn wel een beetje verliefd geworden op Chili. Dit land heeft zoveel te bieden en de Chilenen zijn ook erg fijn! We hopen dat Chili ook een beetje verliefd wordt op ons. Een beetje, niet te veel. Chili, deze is voor jou, van ons en geschreven door Yes-R:

“Oh, ik ben een beetje verliefd. Schatje, jij bent uniek.

Je krijgt het van deze G. Ik heb je zo versierd.

Dus schatje wordt nou verliefd. Maar niet te veel alsjeblieft.

Zorg dat niemand het ziet. Ik ben een beetje verliefd.”

Adios chico’s y gracias por leer nuestras aventuras!