China: the final chapter

Nihao!

Zoals jullie ongetwijfeld op het nieuws hebben gezien/gelezen, heeft het nogal veel geregend in China wat gezorgd heeft voor landverschuivingen, overstromingen en flinke vertragingen. Indirect hebben wij hier ook mee te maken gehad. Het heeft onwijs veel geregend en dat waren niet zomaar wat spetters…

25-URIGE TREINRIT WERD 40-URIGE TREINRIT

Als je denkt dat een half uurtje vertraging bij de NS veel is, stel dit idee dan maar bij. De treinrit van Guilin naar Chengdu had maar liefst 15 uur vertraging. Deze rit deed ons wel erg aan de NS denken; een paar regendruppels, een overstroomde tunnel en een stuk landverschuiving op het spoor en de trein rijdt al niet meer ;-). We stonden 15 uur lang in the middle of nowhere stil zonder uit de trein te kunnen. Gelukkig hadden we mazzel met onze 2 cabinegenoten; 2 jonge meiden die een en ander met gebrekkig Engels voor ons konden vertalen en ons konden helpen om ons geboekte appartement te informeren dat we een druppel later kwamen. Een Duitse jongen, die we eerder in Guilin hadden ontmoet, kwam ons ook regelmatig even opzoeken om te ontsnappen van zijn plaats in de laagste klasse; hij moest maar liefst 40 uur rechtop op een stoel zitten tussen allerlei lawaaierige, rokende Chinezen. Uiteindelijk sliepen we dus twee nachten in de trein i.p.v. één nacht. Dit hebben we overleefd met de nodige porties instant noodles, films kijken, lezen en puzzels maken :-). De tweede nacht arriveerden we om 04.00uur ’s nachts, niet echt een praktisch tijdstip aangezien alles dicht was en de eerste metro pas om 07.00uur ging. Er bleef dus één optie over en dat was ons slaapzakje uitrollen op de grond voor het station en wachten tot de eerste metro. Zo hebben we dus wat uurtjes geproefd aan het zwerversbestaan :-).  

HET GROTE PANDA AVONTUUR

De lange reis naar Chengdu was het meer dan waard. Nadat we hadden bijgeslapen, hebben we de dag erna de metro genomen naar het Panda Breeding Centre. We waren er al erg vroeg om de hordes Chinezen voor te zijn en om de panda’s op hun actiefst te zien, ze zijn namelijk behoorlijk lui en liggen het grootste gedeelte van de dag voor pampus. Het was echt geweldig om de panda’s te zien. Vooral de babypanda’s en de spelende panda’s waren echt fantastisch. Ze krijgen in dit grote park hulp om zich voort te planten want van hun eigen libido moeten ze het niet hebben. Zonder deze fokprogramma’s zouden er maar erg weinig panda’s in de natuur overblijven.

HIEP HIEP HOERA!

Op 5 juli ben ik (Linda) 29 jaar geworden maar omdat we op deze dag de hele dag in de bus doorbrachten, werd ik de dag ervoor al verrast met een kaart en taart bij het ontbijt. Het is toch lastig iets te regelen als je 24/7 bij elkaar bent dus dit was erg leuk! En omdat ik al een paar keer gezeurd had dat ik zo graag weer eens een keer een goede pasta zou willen eten, werd ik ’s avonds nog meer verrast omdat Cois een goed Italiaans restaurant gevonden had in Chengdu. Zo blij als een 29-jarig kind heb ik genoten van mijn carpaccio, spaghetti en tiramisu.

DE ANDERE ZIJDE VAN CHINEZEN & OPNIEUW VERTRAGING

Buiten de vele behulpzame en fijne locals, hebben we ondertussen ook wel een andere zijde van Chinezen gezien. In Chengdu hebben we ’s morgens de bus genomen naar Jiuzhaigou. Het heeft bijna 3 uur geduurd om Chengdu uit te komen. Dit zou veel sneller kunnen als men zich hier gewoon aan de verkeersregels zou houden, maar er moest een hoop politie bij komen om orde in de chaos aan te brengen. Auto’s reden over de busbaan, over het fietspad en er reden zelfs auto’s over de stoep en overal stonden te pas en te onpas auto’s geparkeerd, zelfs tegen het verkeer in. Even later stonden we alweer stil; dit keer geen onder water gelopen tunnel maar een ongeluk in de tunnel. Ondertussen moesten we toch echt naar de wc maar die zat niet in de bus en er was ook geen berm o.i.d. Dus onder toeziend oog van wat Chineesjes hebben we tussen de vrachtwagens een plasje gepleegd, dat was weer eens een ander soort toilet :-).

Er ontstond een lange file maar toch dachten veel Chinezen dat ze dwars door het ongeluk heen konden rijden en haalden de file in via de vluchtstrook, waardoor het heel lang duurde voordat de hulpdiensten ter plaatste konden komen. Echt onvoorstelbaar, we zijn erg verbaasd over het egoïsme van veel Chinezen. Niet alleen in het verkeer, ook blijft het fascinerend (en irritant) dat mensen bij loketten en in publieke bussen vaak proberen voor te dringen en hard duwen. Wij accepteren dit niet en geven vaak gewoon een flinke duw terug. Ook was het erg verbazingwekkend dat mensen tijdens de lange treinrit naar Chengdu agressief werden tegen het personeel. Ze gingen enorm tekeer en werkelijk niemand zei er iets van. Alsof het personeel iets aan de weersomstandigheden kon doen :-/

NA REGEN KOMT ZONNESCHIJN

Na 14uur rijden kwamen we ’s avonds eindelijk aan in Jiuzhaigou; een klein, hooggelegen dorp met vele Tibetaanse invloeden. Ook hier regende het uiteraard maar na (veel) regen komt zonneschijn en daar hebben we mooi van geprofiteerd in het mooie Jiuzhaigou National Park. Waar de Chinezen in het park de bus pakten, namen wij de benenwagen om zo heerlijk rustig van het schitterende park te genieten. We waren even vergeten dat het misschien wel eens erg koud kon zijn ’s morgens op deze hoogte dus liepen we de eerste paar uur klappertandend door het park, maar dat was eigenlijk wel weer eens lekker om te voelen :-). Het park heeft heel veel heldere meren die allemaal verschillend van kleur zijn en in een supermooie vallei liggen, omringd door hoge rotsen en bossen. Door de zon en blauwe hemel werden de uitzichten nog mooier. Absoluut weer één van onze hoogtepunten!

CULINAIR XI’AN & TERRACOTTALEGER

Vanuit Jiuzhaigou zijn we eerst met de bus naar Guangyuan gegaan om vanuit daar de volgende dag de trein naar Xi’an te nemen. Deze treinrit duurde 11 uur en was, met veel kinderen in de coupé, een ware apenkooi met een hoop lawaai. Tijdens de rit kwamen een paar kinderen vragen of ze met ons op de foto mochten in ruil voor een lolly. Hiermee waren we wel te paaien. Vervolgens stond er een hele rij met kinderen klaar die allemaal om de beurt met ons op de foto wilden. Erg aandoenlijk en grappig en zo waren we weer een tijdje zoet. Na alle lange reizen waren we er wel even klaar mee. Het zijn niet zomaar een paar uurtjes elke keer en het is stiekem ook best vermoeiend om steeds een attractie te zijn voor de locals, hoe goed bedoeld het ook is.

Xi’an is een erg leuke stad, de eerste dag hebben we over de historische stadsmuur gelopen en door de moslimwijk. In de moslimwijk kun je van alles aan eten kopen. Dat vonden we wel interessant dus we zijn op de culinaire toer gegaan en hebben allerlei dingen bij verschillende stalletjes geprobeerd.

De tweede dag zijn we naar het befaamde terracottaleger gegaan. Een bijzondere archeologische vondst en heel leuk om gezien te hebben.

EEN HOOP GEZELLGHEID IN BEIJING

Met een supersnelle trein (300+ km/u) stonden we binnen 5 uurtjes in de metropool Beijing. Heerlijk om even een week op dezelfde plek te blijven. En erg leuk om in Beijing wat bekende gezichten te zien want Janneke en Jeroen waren ondertussen ook in Beijing aangekomen voor hun rondreis in China. Gek om elkaar na bijna 8 maanden weer te zien op deze plek! We zijn samen naar het Plein van de Hemelse Vrede en naar de Forbidden City geweest. We hadden het veel te druk met bijkletsen dus we stonden binnen no time weer buiten de poorten. Het feit dat het kwik weer richting de 40 graden steeg en de hitte in Beijing, met name tussen de mensenmassa’s, erg blijft hangen, speelde ook een rol en deed ons besluiten om ’s avonds lekker een aantal frisse, alcoholische versnaperingen te drinken :-).

Gisteren was het tijd voor nog meer Bergse gezelligheid; Jack, die in Beijing werkt en woont, heeft ons met de fiets meegenomen door de hutongs (traditionele woonwijken), de drum- en belltower en gezellige winkel- en barstraatjes. ’s Avonds zijn we verrast met een goed stuk biefstuk bij een Belgisch restaurant. Heerlijk en wederom gezellig!

Ondertussen heb ik ook mijn tweede verjaardagsverrassing gekregen. Dit keer geen diner bij de Italiaan maar bij een Japans restaurant met de lekkerste sushi die we ooit gegeten hebben. Bij deze heb ik dan ook besloten dat we in Japan gewoon elke dag sushi moeten eten ;-).

DE LAATSTE 2 BESTEMMINGEN…

Morgen sluiten we China af op de Chinese Muur en dan wordt het woensdag tijd voor de een na laatste bestemming: Zuid-Korea. Hier blijven we een dag of 12 waarna we nog ons nog 18 dagen vol kunnen proppen met échte Japanse sushi! De weken zijn in China echt voorbij gevlogen, we hebben superveel mooie dingen gezien en gave dingen gedaan. Enorm afwisselend allemaal en absoluut een topbestemming. Het kost af en toe wat moeite en tijd, maar dan krijg je ook wat.

We zijn nogal wat druppeltjes later aangekomen op onze bestemmingen. Daarom kan een bijbehorende quote van de gangsterrapper die bekend is in het mensen- en dierenrijk bij dit verslag niet ontbreken. Hij is de baas van de vijver en maakt met rapbattles zijn rivaal Dolf tot zijn bitch: A.J. Kwak.

“Spetter, pieter, pater, lekker in het water.

Ga maar vast naar huis, wij komen een druppel later.”

Fijne vakantie!

Liefs,

Cois & Linda