Bolivia: niet alles gaat vanzelf... :-)

Buenos tardes,

Daar zijn we weer! We hebben weer erg veel te vertellen!

Mocht je van plan zijn om even snel dit verslag te lezen en daarna de was aan te zetten, draai het dan maar om. Tegen de tijd dat je klaar bent met lezen kun je de was namelijk ophangen.

BEDONDERD WORDEN OP ZIJN ZUID-AMERIKAANS:

Vorige week donderdag zijn we vanuit Santa Cruz vertrokken. We hadden een paar dagen van te voren al bustickets gekocht voor een goede, luxe nachtbus. Toen we aankwamen bij de busmaatschappij op het busstation, merkten we dat er iets niet klopte. Ze deden geheimzinnig en 10 minuten voor vertrek kregen we nog steeds geen info. Eindelijk werden we geroepen en werd onze bus aangewezen. Dat was absoluut niet de bus waarvoor we tickets hadden gekocht! De man drukte ons snel een ander busticket in handen met andere zitplaatsen en wilde gauw weg gaan, maar we gingen de discussie met hem aan. Maar ja, wat kun je doen; het is de laatste bus die vertrekt, dus we hadden niet echt een keuze. We voelden ons flink genaaid en  waren er even goed pissig van. Het hoort bij reizen door Zuid-Amerika zullen we maar zeggen :-). Verder was het een rammelende, lange, maar prima rit. Weinig slaap maar gelukkig werd het tegen 5 uur licht zodat we konden genieten van het prachtige, bergachtige landschap. Aangekomen in Sucre, bleek dat Cois zijn tas niet in de grote laadruimte van de bus zat. De busmeneer wilde niet naar ons luisteren, dus trokken we zelf maar gewoon een ander luik open… Viel er toch gewoon een man uit het luik! Hilarisch, dat kan ook echt alleen maar hier! Gelukkig vonden we Cois zijn tas uiteindelijk in een ander luik.

GENIETEN EN KOEIENTONGEN IN SUCRE:

In Sucre zijn we 4 dagen gebleven, we hebben genoten van de mooie stad en de leuke homestay waar we verbleven. We verbleven bij een heel gastvrije familie waarvan we veel over het leven in Bolivia hebben geleerd en samen met nog wat andere reizigers, hebben we een mooie film over Bolivia gekeken; The Devil’s Miner (aanrader om eens te kijken!). Verder hebben we in Sucre genoten van het mooie, historische centrum, de pleintjes en parkjes, het goede weer, de kapper, heerlijke taartjes en de plaatselijke markt. De markt is geweldig! Ze verkopen onder andere allerlei soorten fruit en vooral de vleesmarkt is fascinerend. Alle ingewanden van koeien, varkens en kippen hangen daar maar en de meest vreemde organen zijn te koop. Of we misschien een koeientong (echt een lange lap!) wilden kopen… “No, gracias!”. Wij hebben vooral vriendelijk gelachen en het gewoon gehouden bij broodjes en allerlei fruitjes. We waren op de markt best wel een attractie voor de locals, die ook graag met ons op de foto wilden. Prima! Wij vonden de markt één grote attractie…

GEEN DINOSAURUS VOETAFRDRUKKEN DOOR DE BLIKSEM:

Op maandag hebben we met een gids (een fanatieke en zeer aandoenlijke meid) en 2 Fransen een tour gedaan richting de “Cordillera de los Frailes”. Hier hebben we een trail van de inca’s gelopen met fantastische landschappen, de Maragua krater bezocht en tot slot zouden we, als kers op de taart, naar voetafdrukken van dinosaurussen lopen. Op het moment dat we begonnen aan deze wandeling, ging het flink onweren. Best eng want de bliksem kwam erg dichtbij (op 4 km hoogte in de bergen!), dus we besloten om terug te lopen omdat het niet verantwoord was om verder te gaan Jammer de bammer!

ROADBLOCK OP WEG NAAR UYUNI:

We gingen Sucre verlaten voor het volgende grote avontuur waarvan we overtuigd waren dat het een hoogtepunt van onze reis zou worden: Salar de Uyuni. Maar dan moesten we wel eerst bij het stadje Uyuni geraken... Op het moment dat we er heen wilden gaan, hoorden we namelijk dat mensen de weg voor Uyuni geblokkeerd hadden… Volgens onze gids van de “Cordillera de los Frailes” tour moest dit geen probleem zijn, omdat je voorbij de blokkade kan lopen en dan een andere bus kan pakken. We hadden al een busticket gekocht en toen we aankwamen bij het busstation, zei de maatschappij dat ze door de roadblock niet zouden vertrekken. Maar dat was volgens ons niet de echte reden, de directe bus was gewoon niet vol genoeg. Ook dit is typisch Boliviaans! :-) We besloten om naar de volgende stad (Potosi) te reizen, samen met een leuk stel uit Duitsland (Anja en Sebastian), en vanaf daar de bus naar Uyuni te pakken. Potosi lijkt meer op een vuilnisbelt dan op een stad. Het enige verschil met een vuilnisbelt is dat er in Potosi mensen wonen. We waren dus blij dat we er snel weer weg waren. De daaropvolgende bus bracht ons tot aan de blokkade, bestaande uit enkele stenen op de weg, een rij auto’s en wat goedlachse Bolivianen. Deze liepen we voorbij, we namen een taxi en we waren (na 12 uur reizen) eindelijk in Uyuni!

SALAR DE UYUNI TOUR:

De ochtend daarop gingen we op tour naar Salar de Uyuni (zoutvlakte). Maar voordat we konden vertrekken moesten we eerst alle roadblocks omzeilen richting de Salar. Alle toegangswegen waren namelijk afgezet door demonstrerende mensen! Telkens als we via een binnendoorweggetje naar de toegangsweg wilden rijden, dook er voor ons een blokkade op met hordes demonstrerende mensen. Ze kwamen aanrennen met stokken en gooiden zelfs met stenen en vuurwerk. Best wel bizar! Dit soort blokkades kwamen we enkele keren tegen, maar uiteindelijk kwamen we er gelukkig toch doorheen via een omweg. Het is ons nog steeds niet duidelijk wat ze wilden, maar het was een ervaring op zich.

Tja, dan de zoutvlaktes van Uyuni. In één woord schitterend! Alsof je in een andere wereld bent, het landschap is zo uniek! Met Duitse Anja en Sebastian, Spaanse Pablo en Italiaanse Mickey, hebben we een 3-daagse tour met een jeep gedaan. Verder zeggen de foto’s meer dan genoeg… De avonden waren gezellig met Duitsland en Spanje. Italië was een bizar rare vogel die de tweede dag de slaapzaal, waar we met zijn zessen sliepen, onder had gekotst… Welterusten!

Dat was Bolivia dan al weer! Een bijzonder en fascinerend land. Een mix van mooie natuur en cultuur. En achterlijk verkeer…. Dat zullen we niet missen. Ze rijden werkelijk als debielen in Bolivia. Ze doen hun best om zo dicht mogelijk langs je te scheuren, ook al hebben ze een hele weg naast zich. Het lijkt wel of ze hun rijbewijs hier krijgen als ze een volle stempelkaart hebben bij de plaatselijke Papi Pollo-tent. Echt, al die Papi Pollo-tenten… Ze vreten hier hele kippen voor het leven. Gelukkig ligt er naast een halve of hele kip nog friet, rijst en bonen op je bord. Doe ons toch maar zo’n koeientong………….

KERST IN DE WOESTIJN:

Nu zijn we in San Pedro de Atacama in Chili. Dit ligt in de heerlijk warme woestijn in het noorden van Chili. We slapen in een grote tent op een camping met een zwembad en we vieren kerst onder de sterrenhemel. Vanavond hebben we met Anja en Sebastian afgesproken om de Chileense wijnen te proeven. Ben benieuwd hoe we morgen uit onze tent rollen…. :-).

We willen jullie (nogmaals) een hele fijne kerst wensen en een fijne vakantie, voor diegenen die vakantie hebben! En natuurlijk alvast een knallend uiteinde van het jaar! De demonstranten zullen hun lol ook wel op kunnen met al hun vuurwerk ;-).

Besos!