Na de hoogtepunten in Brazilië, terug in de tijd in Bolivia

Buenos dias!

Ondertussen zitten we al in Bolivia. We hebben er vaart in omdat we in Bolivia heel graag de zoutvlaktes (Salar de Uyuni) willen bezoeken, maar het wordt sterk geadviseerd dit voor eind december te doen i.v.m. het regenseizoen, dat al begonnen is.

We zullen eens vertellen over onze avonturen van de afgelopen tijd…

We voelen ons nog steeds erg relaxed, maar te relaxed zijn is niet altijd even handig. Zo hadden we in Sao Paulo tickets voor de nachtbus naar Foz de Iguaçu gekocht en zagen op het ticket 18.30uur en nummer 48 staan. Wij stonden dus netjes vanaf 18.00uur te wachten bij platform 48 om op tijd te zijn want Brazilië staat erom bekend dat bussen stipt op tijd vertrekken. Iets na 18.30uur komt er een bus het platform op rijden van een andere busmaatschappij. Hmm… toch nog eens even de tickets checken. Een Braziliaan zag ons zorgelijk kijken en heeft ons toen geholpen. Bleek nummer 48 het stoelnummer te zijn. Oeps! Wij als een malle rennen met onze backpacks over het drukke busstation in Sao Paulo. De beste kerel is met ons mee over het busstation gerend naar het juiste platform, nummer 71…  De bus sloot net zijn deuren om te vertrekken, we mochten nog net mee. Dat had geen minuut later moeten zijn! In ieder geval heeft dit ons op scherp gezet, want dit is natuurlijk slordig en helemaal niet nodig …

Gelukkig ontmoeten we overal superaardige locals. Je hoeft maar zoekend te kijken of een vraag te stellen en ze lopen mee om de supermarkt aan te wijzen, lopen ergens mee naartoe om als tolk te fungeren, helpen met het bestellen van eten of rennen met je mee naar de juiste bus ;-).  Erg fijn, want het Portugees is niet te volgen. De lange nachtrit was verder prima. Er komen wel vaak agenten in de bus om controles te doen.

In Foz de Iguaçu hebben we onze dagen goed besteed. Het regende de eerste dag, dus we hebben eerst een vogelpark bezocht en een tour gedaan bij de Itaipu dam; een grote stuwdam die bijna heel Paraguay voorziet van stroom. Per bus werden we rondgeleid en werd het voor ons, als enige toeristen, ook in het Engels verteld. Verder leek het alsof de Braziliaanse Zonnebloem op stap was, de rest van het gezelschap was dus zo’n 65+. Dat is natuurlijk helemaal niet erg, maar op het moment dat we een tunnel inrijden en al die “Zonnebloemetjes” gaan gillen en schreeuwen en wild met hun handen gaan wapperen en Cois er juist ná de tunnel nog een schepje bovenop doet door nog harder te gaan gillen, dat is het moment dat je jezelf toch wel even heel alleen voelt….. ;-)

Gelukkig werd het geleidelijk beter weer, want het goede weer wilden we bewaren voor de Iguaçu watervallen. Op zaterdag zijn we de grens naar Argentinië overgestoken om de watervallen vanaf die kant te bezichtigen. Best een onderneming om op een dag te doen. Bij de grensovergang vonden we het allemaal maar wat vaag; de één zei dat we wel een exit-stempel moesten hebben en de buschauffeur beweerde van niet en reed ook door. Nou ja, het zal wel dachten we. In Argentinië wel een entree-stempel en toen weer overstappen op een andere bus naar het park zelf. In het park kun je verschillende trails lopen. Je kunt de watervallen van bovenaf bekijken en vanaf onder. De watervallen zijn echt zo mooi en zo overweldigend! Je blijft je ogen werkelijk uitkijken, zo uitgestrekt en zoveel lawaai van het water. Af en toe zagen we een mooie regenboog in de watervallen, echt prachtig. Zie foto’s :-). ’s Middags zijn we bijtijds weer terug gegaan om op tijd bij de grensovergang te zijn. Wederom een vage bedoeling en weer een andere busmaatschappij. Exit-stempel van Argentinië gehaald en vervolgens de entree-stempel bij Brazilië maar geskipt (tenslotte hadden we ook geen exit-stempel). Als zij zich er niet druk om maken, doen wij het ook vooral niet :-).

Zondag was de absolute topper van onze dagen hier. Als eerst gingen we de Braziliaanse kant van de watervallen bezichtigen. Dit is een heel andere ervaring dan aan de Argentijnse kant, want je hebt hier een zeer mooi panoramisch uitzicht over de watervallen. En aan het eind van het pad kom je erg dicht bij de ‘Devils Gorge’, oftewel de grootste waterval van de Iguaçu. Wat een natuurgeweld!!

En dan denk je dat je de watervallen wel van alle kanten gezien hebt… maar dan komt het hoogtepunt. Het was het moment dat ik (Cois) mijn verjaardagscadeau ging krijgen, namelijk een helikoptervlucht boven de watervallen! Wat een spectaculair uitzicht over alle watervallen, de rivieren en de omgeving. Het was zeer indrukwekkend. We vonden dit allebei de mooiste ervaring tot nu toe.

Inmiddels hebben we wat reisdagen (30 busuren) achter de rug en zitten we nu in de stad Santa Cruz in Bolivia. Bolivia is echt weer totaal anders dan Brazilië. De grensovergang en de grensstad in Bolivia waren één groot avontuur. Het heeft ons 3 uur gekost om de grens over te steken. Er stond een megalange rij aan de Braziliaanse kant voor de exit-stempel. Na een tijdje wachten pikte een douanier (?) ons uit de rij en vroeg onze paspoorten. Dit deed hij bij meerdere mensen dus het leek ons wel in orde. De beste kerel was bijna een uur weg met onze paspoorten, maar kwam netjes terug met de exit-stempel in onze paspoorten, waarbij hier ieder persoonlijk omriep. De entree-stempel in Bolivia was snel geregeld en we hebben meteen onze Reals omgewisseld in Bolivianos, waarvan we een taxi, over de zandwegen, naar het busstation in het “centrum” konden nemen. We konden nergens pinnen en bustickets met credit card betalen bleek een illusie. Gelukkig kunnen we met Spaans aardig goed uit de voeten dus we vroegen om een wisselkantoor op het busstation. De taxi-meneer wees dit netjes aan, maar we zagen toch echt geen wisselkantoor. Nog een keer vragen aan iemand anders en die wees dezelfde richting op. We zagen alleen een stokoud vrouwtje op een kruk zitten, midden op het busstation. Dit oude vrouwtje op de kruk bleek dus het “wisselkantoor”. Werkelijk hilarisch, we lagen dan ook echt in een deuk. Gelukkig konden we met opoe dollars wisselen en bustickets kopen. We hadden lage verwachtingen maar de nachtbus was zeer luxe dus we hebben prima geslapen.

We hadden redelijk hoge verwachtingen van Santa Cruz, maar hier blijken we toch ook echt terug in de tijd te gaan. In winkels typt men nog op een typmachine en het straatbeeld is ook niet overal even ordelijk. Dit maakt reizen onder andere zo leuk :-). Vanavond nemen we de nachtbus naar de hoofdstad Sucre; schijnbaar een mooie, koloniale stad. Daar willen we wel een paar dagen blijven en wat leuke dingen ondernemen, waarna we richting Uyuni zullen gaan voor een zoutig avontuur :-).

Staat bij jullie de kerstboom al? Bij ons leeft Kerst niet echt. We zien overal wel wat kerstversiering en aparte kerstbomen staan, maar we hebben niet het idee dat het bijna Kerst is omdat het hier hartje zomer is. Om toch een beetje kerstgevoel te krijgen, zetten we af en toe Skyradio maar aan :-).

Zo, het was een heel verslag :-). Hopelijk nemen we jullie een beetje mee in onze avonturen! Mochten we voor Kerstmis geen verslag meer plaatsen, dan bij deze alvast: feliz navidad!

Besos!

Cois en Linda