Mysterieuze avonturen door Zuidereiland met Freddy de camper

Hi there!

FREDDY DE CAMPERVAN:

Op de laatste dag op Noordereiland zou de camper voor 10.00uur gewisseld worden voor onze eigen camper, die weg was geweest voor onderhoud. Om 11.00uur was er nog niemand dus besloten we een sms te sturen en richting Wellington te rijden. Onderweg naar de snelweg zagen we aan de kant van de weg een soortgelijke camper staan, maar dan een oude variant. Dit moest hem wel zijn :-). We zijn het gaan vragen en dit bleek inderdaad onze camper te zijn. Wat een toeval! De arme man kon de camping niet vinden en heeft daar vanaf 9.00uur rondjes gereden.

De camper die we op Noordereiland hadden kwam uit 2012 en was een automaat, deze camper kwam uit 1991 en was handgeschakeld. We hebben snel onze spullen overgeladen en zijn, met ruim 632.000 kilometer op de teller, op pad gegaan naar Wellington. Wellington is de drukke hoofdstad, gebouwd op een berg met erg smalle en steile straatjes inclusief een groot parkeerprobleem… Top idee dus om hier te wennen aan deze oude barrel. Het was lang geleden dat we een stressmoment hadden, maar de stress was zeker present. Dit hele apparaat rijdt nèt iets minder soepel en ik (Linda) had erna gewoon licht spierpijn in mijn kuit van het indrukken van de koppeling. Dat niet alleen; elke keer als we de barrel van de handrem wilden halen, moesten we dit met zijn tweeën doen. Superhandig in de bergen :-). Om een lang verhaal kort te maken; het was niet zo’n goed idee om meteen door de bergachtige, drukke hoofdstad te rijden ;-).

Bijtrappen was dus echt nog niet zo’n gek idee! De Flinstones konden het ook, zoals Dorinie al terecht opmerkte. Om die reden hebben we onze oude, sputterende barrel de rest van de reis Freddy genoemd. Toch zijn we stiekem een beetje gehecht geraakt aan Freddy en hebben we de laatste weken wat extra kilometers op de teller gezet.

ABEL TASMAN:

Met Freddy aan boord zijn we met de ferry overgestoken naar Zuidereiland. De eerste dagen hebben we het Abel Tasman National Park bezocht. Het regent hier erg vaak, waardoor het landschap mooi groen is. Wij hadden ontzettend mazzel met het weer en hadden, tussen de regendagen door, 2 stralende dagen in dit park. Wel een beetje een must om hier goed weer te hebben, anders komen de mooie kleuren van de bomen, de zee en de stranden niet goed uit. We hebben erg genoten van het schitterende park en de stranden. Niet van de zee, die was te koud :-P.

EEN PAUW OP DE CAMPSITE:

Na Abel Tasman moesten we allereerst met Freddy langs de garage omdat z’n accu kapot was, die had zijn beste tijd waarschijnlijk gehad :-). Hierna zijn we richting de mooie, ruige westkust gereden en hebben we nog een stop gemaakt bij de fascinerende Pancake Rocks. Elke berg op met Freddy is penibel aangezien het benzinelampje dan meteen gaat branden, elke berg af daarentegen geeft aan dat we nog lang vooruit kunnen met de benzine. Kortom; het is altijd maar gissen hoeveel benzine Freddy daadwerkelijk nog heeft.

’s Avonds sliepen we op een campsite waar een groep jonge Duitsers een zelfgemaakte partytent had opgezet. Ze hadden de Duitse vlag opgehangen en ’s avonds brak het feest los… Een hoop Duitse hits en een hoop geschreeuw en weinig slaap voor ons… In NZ zijn de campings niet bepaald om te feesten en dit werd dus ook niet gewaardeerd. Voor ons niet zo erg, maar wel voor de oudjes en gezinnetjes. De volgende ochtend werd ik (Linda) wakker en merkte dat Cois er al uit was. Opeens hoorde ik het geluid van een pauw. Ik keek uit het raampje en realiseerde me dat het geen pauw was, maar Cois die bij de Duitse vlag een pauw na stond te doen om onze Duitse freunden vroeg in de ochtend terug te pakken. Stiekem ben ik dan toch een beetje trots… Toen we wegreden hebben we Freddy nog even flink laten toeteren naast de Duitsers om vervolgens met een goed gevoel de mooie route langs de westkust te vervolgen. Het is echt een schitterende route waarbij het landschap steeds verandert, super! Onderweg hebben we nog 2 korte hikes gedaan bij de Frans Jozef gletsjer en de Fox gletsjer en na een lange dag rijden hebben we de dag goed afgesloten met een steak en een pisco.

FJORDEN, PINGUÏNS EN BABYZEEHONDEN

Bij het hoogtepunt Milford Sound, een prachtig natuurgebied van fjorden en donker water, hadden we stralend weer. Dat is een uitzondering aangezien hier per jaar 5 tot 7 meter regen valt. We hebben een mooie boottocht gemaakt en een schitterende hike gedaan door Fiordland. Beelden beschrijven meer dan woorden :-).

De dagen daarna zijn we langs de zuidkust getoerd en hebben hier heel veel stops gemaakt om te genieten van de mooie natuur. We hebben zeldzame pinguïns gezien; de yellow-eyed pinguïn en ook hebben we genoten van de vele dolfijnen, zeeleeuwen, zeehonden en spelende babyzeehondjes. Fantastisch!

MYSTERIEUZE FREDDY:

Afgelopen weekend zijn we naar Mount Cook gereden. We vonden daar een campsite met prachtig uitzicht op de mooie, besneeuwde bergen en zijn ’s middags een mooie ronde gaan lopen. De dag erna wilden we vroeg vertrekken om veel te doen, maar Freddy startte niet… De accu was vol, maar de sleutel maakte geen enkel contact; het bleef helemaal stil. Na een aantal keer geprobeerd te hebben, zat er niks anders op om de wegenwacht te bellen. De meneer van de wegenwacht zat er duidelijk niet om te springen om te komen op zijn (vrije) zondag en heeft ons dan ook 3 uur laten wachten. Tussendoor hebben we het nog een paar keer geprobeerd, maar geen startende Freddy. De onvriendelijke wegenwachtmeneer arriveerde eindelijk en wat denk je?! De motor startte gewoon! Even later wilden we weer wegrijden, dus probeerden het opnieuw. Wederom geen enkel contact met Freddy’s motor. We snapten er werkelijk niks van, zeer mysterieus dit! We hebben de beste kerel meteen weer gebeld om terug te keren en gelukkig was ons zonnestraaltje nog in de buurt. Ondertussen hebben we Freddy nog een paar keer proberen te starten zodat we het echt zeker wisten, maar zonder succes. Geloof het of niet…. Op het moment dat de wegenwacht terug was, startte Freddy weer gewoon! Ongelooflijk!!! Nou, daar sta je dan… Je voelt jezelf allereerst een enorme josti, maar voornamelijk machteloos en véél dollars armer voor niks. Want zo lang er geen mechanisch probleem is, valt er niks te declareren…

Zeer mysterieus deze actie van Freddy, daarom hebben we Freddy ondertussen omgedoopt tot “The Mystery Machine”, het busje van Scooby Doo. Dat past op dit moment beter. Woensdag moeten we deze Mystery Machine inleveren en we hopen stiekem dat ie nog een (paar) keer niet start, zodat we het kunnen filmen als bewijs.

VISITE DOWNUNDER:

Woensdagnacht brengen we op het vliegveld van Christchurch door omdat we een hele vroege vlucht hebben naar Perth in Australië. Hier gaan we gezellig op bezoek bij Nina en Jon en kunnen we eindelijk de kleine Benjamin ontmoeten :-). Supergezellig, we kijken er erg naar uit! Als kers op de taart komen ook nog mijn (Linda’s) ouders op bezoek en die gaan gezellig een paar weekjes met ons mee toeren door zuidwest Australië. Cor en Piet nemen wat extra spullen voor ons mee en ook een tas vol met de laatste Bergse roddels, we kijken er naar uit!

Nieuw Zeeland: het land van het afwisselende weer. De ene dag is het zonnig en de andere dag regent het pijpenstelen. Maar ook als het regent is dit land onwerkelijk mooi. Het regent hier als het ware alleen maar zonnestralen. Hierbij past natuurlijk een quote van Neerlands bekendste rappers: Acda en de Munnik:

“…’t lijkt of het regent als altijd. Maar het regent en het regent zonnestralen!”

Kisses,

Cois & Linda